De Ieperse adellijke familie Keingiaert, die een belangrijke rol speelde in de geschiedenis van Geluveld, werd in 1737 via erfenis eigenaar van de heerlijkheid Gheluvelt. Deze heerlijkheid was een leen van de baronie van Ingelmunster. Albert-Joseph Keingiaert liet enkele jaren na deze verwerving een kasteel bouwen nabij de dorpskern.
Louis-Bruno Keingiaert, zoon van Albert-Joseph, werd in 1786 de nieuwe heer, hij was een tijdje kapitein in het Spaanse leger en werd in 1788 in de adelstand verheven en mocht zich sindsdien de titel “de Gheluvelt” aan zijn naam toevoegen. Hij bekleedde lange tijd politieke functies in Geluveld, onder andere als burgemeester en schepen, en bleef actief in het bestuur tot 1822. Na de dood van Louis-Bruno in 1847 en zijn echtgenote Marie-Josephe-Colette, gravin de Lens in 1835, werd de jongste van hun zeven kinderen, François-Bruno, de nieuwe kasteeleigenaar en langdurig burgemeester van Geluveld.
In de Eerste Wereldoorlog trok de kasteelfamilie naar Monte-Carlo, waar de familie Keingiaert eigendommen bezat. Tijdens de vier jaren die volgden werd de gemeente en dus ook het kasteel volledig van de kaart geveegd. Met de heropbouw van het kasteel werd slechts gestart in 1926. Het nieuwe kasteel, een rechthoekig gebouw van zeven traveeën en twee bouwlagen, geflankeerd door twee vierkante torens, was een verbeterde kopie van het oorspronkelijke bouwwerk
Bij de gemeenteraadsverkiezingen van 1921 kwam te Geluveld een eenheidslijst op met Jonkvrouw Léonie Keingiaert op kop. Zo werd zij de allereerste vrouwelijke burgemeester in ons land. Zij bleef ongehuwd en schonk bij haar overlijden in 1966 haar gehele vermogen aan de Vereniging van de Adel van het Koninkrijk België. Deze vereniging verkocht het kasteel in 1999 aan de industrieel Koen Deprez-Moulin.